Günlerden bir gün Osmancığımızda bir işyerine uğradım. İşimi bitirdim. Hizmet eden iki hanım kızımın hizmet vermesi hoşuma gitti. Birisine:
-Hanım kızım, bir emeğin geçti. Siz isterdeniz, size bir kitap hediye etmek istiyorum dedim. Cevap olarak.

-Bey amca, ben kitap okumayı sevmem karşılığını aldım. Bu kez ikinci hanım kızıma aynı şeyi söyledim:
-Bey, ben bana ailemce verilenleri tercih ederim. Kitaplarla aram yoktur. Cevabını aldım. Hafifçe de terledim. Kitabımı çantama koydum. Kızlarıma:
-Hanım kızlarım, sizler bir kapalı kutu olarak kalıyorsunuz. Oysa geleceğin annesi okuyan kişi olmalıdır dedim. Kızlarımızdan birincisi:

-Bey, ben kutu değil insanım dedi. Ben de bu kızıma açıklama yapmadım. Her ikisine de, sizlere iyi günler diyerek ayrıldım.
Onlar anlamasa da, verdiğim cevabı siz bulacağınız için geleceğe daha emin adımlarla yürüyebiliriz de!