Bir hemşerim telefonla aradı:

-Öğretmenim, “ben” sözcüğünü sevmediğinizi biliyorum. Buna karşın, bu sözcüğü kullananlar çığ gibi çoğalıyor. Bu sözcüğü çok kullananlara bir şeyler söyleyebilirseniz diye sizi rahatsız ettim. Ellerinizden öperim, dedi. Tam bir hafta düşündüm., düşündüm, bilinenleri sıralayacağım. İzninizle!

DİLBİLGİSİ AÇISINDAN: Tekil birinci kişidir. Bireydir.

FELSEFE AÇISINDAN: Bilinçli bir şeyin, kendisini başkalarından ayırması dile getiren bir sözcüktür.

NERELERDE YER ALIR?:

Ben, bu işte yokum.

Ben, bu işe karışmam.

Benden söylemesi.

Benden ciliğim vardır. (kendini övme)

Bana göre, bana kalırsa. (bence)

Kendisinden çok söz eden kişi. (benci)

Bencil, egoist. (yalnız kendisini düşünme)

Benim gibi. (bencileyin)

Bende. (kul köle)

…… nicelerini sizler de ekleyebilirsiniz.

Ama, bu sözcüğün en beğenilmeyeni yazmak zorunda da kaldım: BEN DE BEN!

Bu son üçlüğü çok kullanırsanız, evliyseniz yuvanız yıkılır. Çalışma hayatınızda sevilmeyen kişi olursunuz. Şimdi sorarım size:

Allah akılı niçin insanlara vermiştir?

Kalplerde, gönüllerde kalmamız için!